Het zwart van de nacht sijpelt in de straten,
mijn rug en mijn bloes zijn onafscheidelijk.
Want die zuidelijke wind vergeet altijd
zijn warmte mee te nemen.
Laat het liggen op ons contintent,
die haar koelte begint te verliezen.
Maar er komt een winter aan, zeggen ze.
Eentje met dichtgedraaide kranen
en hongerige mensen.
En voel het verlangen die ik dan hebben zal.
Eentje naar zwetende ruggen en
aanhankelijke warmte die niet wegblijven wil.