Ik graai in mijn broekzakken,
om het juiste woord te vinden.
Tevergeefs.
Misschien ligt het thuis of in de auto,
vind ik het ergens onderweg terug.
Maar ik heb het thans nodig,
dus ik graai door, want ik
leef met je mee en ik,
denk in je amberkleurige ogen
een verwachting te zien.
Dat het goedkomt,
dat ik er voor je ben.